حمله عثمانی ها (ترکیه کنونی) به خوی برای دومین بار متوالی در تاریخ
300 سال پیش است به عید نوروز یک هفته مانده آذریهای خوی برای رسومات و پذیرایی و آیین عید نوروز آماده میشوند ناگهان عثمانی ها به شهرشان حمله میکنند هشت هزار نفر از اهالی خوی کشته میشوند و تنها 3 هزار نفر زنده می مانند. . عثمانی ها 300 سال پیش عید نوروز را برای ساکنان خوی تبدیل به عزا کردند. ضجه و ناله های بازماندگان کشتارهای عثمانی، فضای شهر را دگرگون کرده بود ناله های مادران بر پیکر بى جان کودکان خود، و کودکان بر پیکر خونین مادران خوی
عثمانی ها(ترکیه کنونی) در طول تاریخ بارها به شهرهای آذربایجان نشین ایران حمله کرده اند اولین حمله عثمانی ها به خوی 500 سال پیش به دستور پادشاه عثمانی صورت گرفت و مفاد نامه برای حمله به خوی طبق دستوری که نامه اش در اسناد تاریخی موجود می باشد چنین بیان شده است:
در مورد رافضيان، مردان بايد جملگي از دم شمشيربگذرند، اناث و اطفال ذكور بايد به اسارت درآمده، اموال آنان غنيمت فاتح محسوب ميگردد. اناث و اطفال ذكور بايد به وسايلي غيراز شمشير به اسلام وادارشوند. ليكن همخوابگي با اناث قبل از آنكه به اسلام بگروند مجاز نيست.
عثماني ها پس از باریدن آتش توپهای خود بر شهر خوی بالاخره خوی را به تصرف خود درآوردند و به قتل عام هزاران نفر ازمدافعان شهر خوي و تجاوز و به اسارت گرفتن زنان پرداختند. دختران سمن سیما و زنان حورلقا و اطفال آذری ها را اسیر نموده و زیباترین آنها را به دربار شاه در استانبول و شاهزاده ها برده و بقیه را در شهرهای مختلف ترکیه فروختند. بعد از آن شاه عباس با حمله به دولت عثمانی، خوی و چند شهر را از تصرف عثمانی ها گرفت تا نزدیک به 90 سال آرامش در خوی برقرار بود تا اینکه سلطان ‌احمد سوم پادشاه عثمانی تصمیم حمله به خوی گرفت. ساکنان خوی که خاطرات بیرحمی ها و کشتار و تجاوز و غارت اموال عثمانی ها را از پدران خود شنیده بودند، غرق بیم و اضطراب گردیدند. دو راه بیشتر نداشتند یا می‌بایست بی‌هیچ مقاومت تسلیم شوند، یا اینکه با نثار جان از شهر خود دفاع نمایند. راه دوم را برگزیدند. اجداد غیرتمند ما آذری ها حاضر نشدند تسلیم شوند و با خونشان اجازه ندادند وجبی از خاک ایران به عثمانی ها داده شود. شاه عثمانی عبدالله‌پاشا کوپرولی‌زاده را همراه سپاه عظیمی به خوی و تبریز میفرستد تا اینکه در آخرین هفته اسفند ماه در چنین روزی زمانیکه آذری ها خود را برای عید نوروز آماده میکردند عثمانی ها به خوی رسیدند و شروع به محاصره و به توپ بستن خوی شدند. در اثنای محاصره که مردم رنج و عذاب عظیمی می‌کشیدند، برخی ریش‌ سفیدان ارمنی می‌خواستند که شهر را تسلیم ترکهای عثمانی نمایند اما آذریها که مخالف تسلیم بودند خشمگین شدند و ارامنه را تهدید به قتل کردند. ناچار ارمنیها خاموش ماندند. سرانجام بعد از چهل روز جنگ و مقاومت ، عثمانیها قلعه خوی را خراب کردند و وارد خوی شدند و شروع به قتل عام مردم و غارت اموال و تجاوز به مادران و دختران پاک آذری شدند. پیرها، کودکان و زنان باردار را از لبه تیغ گذراندند. سرعسکر عثمانی دستور قتل عام و نسل کشی همه مردم خوی را داد تا مقصد بعدی که تبریز است تبریزی ها بدانند که اردوی عثمانی با مردم شهری که مقاومت کنند چه معامله‌ای می‌کند. تااینکه عبدالله پاشا مانع نسل کشی ساکنان خوی میشود و میگوید چند نفری باید زنده بماند تا همین کسانیکه به عین و دیده خود قدرت ما را دیدند همه جا بگویند که اردوی عثمانی با مردم شهری که مقاومت کنند چه معامله‌ای می‌کند. بنابراین هشت هزار نفر از آذری های ساکن خوی را کشتند و تنها سه هزار نفر از آذری های خوی را زنده گذاشتند هدف اصلی عثمانی ها تسخیر تبریز بود. اما تلفاتی که در خوی متحمل شدند، و ملاحظه پایداری ایرانیان سبب شد که سردار عثمانی جرأت نکند که بلافاصله بعد از اشغال خوی به تبریز حمله نماید. آنقدر صبر کرد تا نیروی کمکی به او رسید و سه ماه بعد آغاز پیشروی به سوی تبریز نهاد. قتل عام مردم خوی به دست ترکهای عثمانی، خشم مردم تبریز و روح مقاومت را در آنان و حاکمان شهر برانگیخته بود. این بود که در آن سال عبدالله پاشا در حمله به تبریز شکست خورد... اما بارها و بارها به همدان و خوی و سلماس و ارومیه و کرمانشاه و بویژه چندین و چند بار به تبریز تاختند و کشتار وحشیانه تر از خوی را در تبریز بجای گذاشتند کشتاری که در روایات تاریخ آنرا وحشیانه ترین کشتار بعد از اسلام نامیده اند.
این کارنامه ی جنایات و تجاوزات ترکیه ای ها به اجداد ما آذری هاست که امروز عده ای خائنین به اجدادمان و وطنمان و تجزیه طلبان همین ترکیه ای ها را هم قوم با ما آذری ها می نامند. درحالیکه نمیدانند ما آذری ها چه رنج و مشقت و درد ، از عثمانی متجاوز کشیده ایم. ما آذری ها باید جلوی این سو استفاده را بگیریم نه اینکه از این سوء استفاده کنندگان حمایت کنیم. از بدو تولد تاریخ از هزاران سال پیش از زمانیکه هردوت ، اولین تاریخ نویس جهان دست به نگاشتن تاریخ گشود شهرهای آذربایجان نشین ایران در خاک و یاخته های ایران بود و تنها 17 سال از ایران جدا بود. در طول تاریخ آذریها زیر بار فریب و دروغ بیگانگان نرفتند و همواره مبارزه کردند برای احیای مشروطه یکسال تمام یونجه خوردند ولی تسلیم نشدند امروز چه شده بر قومیتم بر ما آذری ها که انقدر ساده و سطحی نه عمقی، عوام فریبی ها و گفته های کذب جدایی طلبان را می پذیرند؟؟